46 හාරත හේරා (අතිශයින්ම Adults Only)

ඔන්න කිව්ව විදියටම පුරුදු කාරයාගේ කවියේ දෙවෙනි කොටස දෙන්න හිතුවා.මන්දා කලින් ලිව්වා එකට වැඩිය මේක ලියන්න ටිකක් අමාරු උනා.මොකද ශ්රුන්ගාරයටත් වඩා  මට මේකේ යටි පෙලට ඇතුලත් කරන්න උවමනා  වෙලා තිබ්බ කතාව නිසා.අනේ මන්ද මට නම් මේ කවි ටික ගැන ලොකුවට සැහීමකට පත්වෙන්න බෑ.නිකන් මදි මදි වගේ.ඔන්න උඩින්ම දැම්මා මේ ලේබලේ බලන අය බලන්න නොබලන අය ආවටත් වැඩිය ඉක්මනට හැරිලා යන්න.මොකුත් කියන්නේ නෑ.බනින ඒවා යටින් බැනල යන්න.ඔන්න කලින්ම කිව්ව මේක තමයි මම මේ ජාතියෙන් ලියන අන්තිම කවිය.         



අවසානයට හෝරා දෙකකටත් කලින්
ඇවිදින් හොරෙන්  තරු රූ දෙස දෙනෙත් තුලින්
සිත් බැඳ මැවූ රන් රුව වියකෙන කඳුලින්
අපි සැගවෙමුද  නාදුනනා දෙනෙත් වලින්  

ඉවසනු කොහොම කළුවර උනේ නෑ තාම
හිත ගිනිවදී ඉදිරිය ගැන සිතුවාම
නුඹේ නෙත් දෙකේ විලියෙන් පිරි හේබෑම
සගවාගන්න මම ඉවසන් ඉනු කෝම

සමන්පිච්ච මල සුවඳයි නුඹගේ වත
දිලිහෙයි රෑක තරුවිලසට නිල් දෙනෙත
හිතටත් හොරෙන් එබිකම් කල  නුරා මත
ආදරයෙන් ඔකඳ කළා තරුණ හිත

සත්සර මැදින් අපේ ලෝකය අඳුරු වෙන
මගේ නෙත් සොයයි හැම අහුමුලු හතර කොන
කොටුකර මුර දමා තිබුනත් මුල්ම දින
නුඹ බය නොවෙන් මේ ජය බිම මලවි එන

නෙක තරු මවන චල රූ දෙස බලන නියා
නුඹ ගැන සිති මට පොඩ්ඩක් තරහ ගියා
ඔය පොඩි තෝඩු ගලවා පැත්තකින් තියා
මගේ සඳ ඇවිත් උකුලේ පායන්න ඔයා

හංසයෝ රෑන ඉගිලෙන්නට වෙර දරන
දුරකින් ඇහුනා උන්ගේ හඬ ඉකි බිඳින
පසෙකට දමා සිරකුටි උන් සිරකරන
මට ඉඩ දෙන්න විඳගන්නට උන් වරුණ

හිත පිනවනා සුවඳක් දැනෙනවා නිබඳ
එය විඳ  ගතිමි තොල් කන්පෙති සහ ළමැද
පෙම්හිත මගේ නොදැනිම වීදෝ ඔකඳ
මට ඉඩදෙන්න සනසන්නට නුඹ සබඳ 

නිම්නද කොත්ද  එකසේ අහසට නැගුන
මම වෙමි සුළඟ එය මන්මත් වී සිඹින  
තුහිනද ලඳු කැලෑ ආදරයට හඬන 
දියබත් කළා උල්පත්  නොකියම ගලන 

පියඹනවා වගේ දැනුනා අහස ගැඹ   
චුම්බනයක් විඳිනා විට පහන් ටැඹ  
ආදරයෙන් පිරිමැද මගේ නළල සිඹ 
තව ලං වෙලා ඉන්නකෝ මට සොඳුර නුඹ 

ආදරයේ උල්පත්  හෙමිහිට පීරා 
සියොළඟ සලිත වන හැඟුමන්  දී තෝරා 
කිසිදා දුර නොයමි මම ඔබේ හිත පාරා 
නුඹ බිය නොවෙන් මම නුඹේ හාරත හේරා