32 මැකිලාද දේදුන්න

මේකත් මගේ උසස් පෙල උසස් පෙළ කේවල ව්‍යාපෘතිය වෙච්ච  "යලි එන්න වසන්තය" කියන කාව්‍ය සංග්‍රහයේ තිබුන කවියක්.මම මේ කවි පොත ගැන කිව්වා කලින් සමනල පාලම කියන පොස්ට් එකේ.අනේ මන්දා අවුරුදු 9 කට පස්සේ මේවා අයෙත් කියවනකොට ඒ දවස් වල මම ඉඳල තියෙන්නේ මොනවගේ මානසික තත්වෙකද කියල හිතා ගන්න බෑ.ලාවට දුක හිතෙනවත් එක්ක අප්පා.ඒ වගේ දුකක්.ඇයි දෙවියනේ මම එදාට වැඩිය දසකෙකින්ම වයස පොරක් නේ. මේකත් 2003 සැප්තැම්බර් මාසේ දවසක ලියපු එකක්.හරියටම මට දවස මතක නෑ.     

සුමුදු මල් පරව ගිය 

එක ළවැලි තලාවක

සුළඟ පමණයි ඉතුරු 

ඉරිතැළුන බිම පිසින  

සංසාර පුරුද්දට 

හැමදාම සිත දිව්ව

ගං දෑල සිඹන් ගිය 

ගඟ සොඳුරු කොතැන අද

වෙනදාට පිනි වැස්සේ 

තෙමි තෙමී ගී ගැයුව

මගේ හිත පිනවාපු

විහඟුනේ කොහිද නුඹ 

පෙරදාක නෙක මලින් 

සුළගේ සුව මුහු කෙරුව 

හීනවල පාට ගත්

උයන් වතු කෝ කොතැන 

දඟකාර සමනල්ලු 

අහසේ සෙල්ලම් කෙරුව 

අනන්තෙට හිත ගියපු 

මැකිලාද දේදුන්න 

වියරු වැල්ලෙන් කෙවී

කඳුළු ගංගා ගලන 

නෙත් දෙකින් මවන්නම් 

වැහිවලා තීරයම 

ප.ලි - පුරුදු කාරයාගේ කවියේ දෙවෙනි කොටස ලඟම ළඟදීම   බලාපොරොත්තු වන්න.